Romans

Hüznüme kar yağıyor, sessizden, inceden... Kuş susuyor, gök susuyor, dağ susuyor kar yağarken. Kar konuşmuyor inerken, ses çıkmıyor, iniyor.Sevincime kar yağıyor. Dostça sarılışıma, kardeşçe kucaklayışıma kar yağıyor. Donuyor sevgiler, üşüyor hasretler.Derdime kar yağıyor. Uğulduyor kulağım. Yine sırtlanıyorum yaşlı dünyayı. Dünyaya kar yağıyor. Derdim bitmiyor...

Biliyor musun? Ben hayatı hep yanlış anlamışım ama doğru da anlasam sonuç değişmeyecekmiş; dürzüler zengin, aptallar ünlü, çirkinler ise hep şanslı olacakmış!Genç yaşıma rağmen kazandığım bu başarılar sayesinde etrafımda birçok dostumun olacağını düşünürken tam tersi olmuş, insanlar beni her defasında derin bir yalnızlığın içerisine...

Aradığım değil, bulduğum Sen,Esaretim değil, cesaretim Sen,İstanbul'dan ziyade, İstanbul'u özlediğim Sen,Sen İstanbul, İstanbul Sen... Bütün cesaretimle korktuğum Sen,Avazımın çıktığı kadar sustuğum Sen,Giden Sen, dönmemi bekleyen Sen,Sen İstanbul, İstanbul Sen...

Ben gözlerimi kapattım,Sen de bana sol yanını...Ne yaptıysam,Bir türlü sana erişemedim.Aşk kimine göre kaçmak,Kimine göre de kovalamaktı.Fakat sen kaçmayı tercih ettin. Ve Ben Sana Hiç Yetişemedim.  

Şu an zamanı değil belki ama olur da hani bir gün birisini sevecek olursan, acısına katlanabileceğin kadar sev. Çünkü insanlar bir gün gider. Özellikle bunu en sevdiğin insanlar yapar...  Kimi öldüğü için gider, kimi de kalbinde seni öldürdüğü için!  Gerçek bir hayat hikayesinden kurgulanarak kaleme...

Salih söylenenleri tek tek yaptı.Gözlerini yumdu.Çenesini kenetledi.Dilini yapıştırdı damağına.Ona seslen. O seni duyacak. Memleketinde falan değil. Senin içinde, ta içinde. İçinde değilse seni ateşlerde kavuran nedir? Memleketteki zavallıyı ne yapacaksın? Bağırıp onu rahatsız etme. Elleme, o da seni çağırsın ta yüreğinin ortasından.Her şey susmuştu...

Aşk Düştü - Mehmet Ercan Aşk Düştü - Mehmet ErcanAşktan soyununca, neyi giyinmeye kalksak örtemedik ruhumuzun çıplaklığını!Aklımızın, kalbi “ne hali varsa görsün”e terk ettiği andır aşk. Yalnız yürünemeyecek bu yolda, elimize bir el, gözümüze bir bakış düşüşüdür. Kendimizi tarife zorlandığımız ve ‘ben’ demekten yorulduğumuzdan dolayı, ‘biz’ diyebileceğimiz...

Yıkıldı kalbimi ısıtan karşımdan,Ben orada değildim…Gözümden kaçmış sevda,Ben ise çocuk parkında koro kurmuş haykırıyordum gökyüzüne.Gökyüzü "Âşıklar öldü!" der gibi bakan bir adamdı içimde...Yarısı yırtık, soluk bir vesikalık fotoğrafını karakola teslim ettim."Kayboldu, ama aramanıza gerek yok!" diye de ekledim.Artık ağır ağır yürüyorum yıkık caddelerin üzerinden.Ellerimi...

"Hüzünlü olduğu kadar da gerçek bir yaşam öyküsü…" Daha dört günlükken ölüme terk edilen masum bir çocuğun yaşama tutunmak için tek başına vermiş olduğu mücadele… Anne özlemiyle yanıp tutuşan bir yüreğin yaşadıkları… Leyla hiç tanımadığı annesine kavuşabilecek miydi? Gördüğü rüyaların anlamı neydi? Neden terk...

Marketin hemen yanında bulunan evin basamağında oturuyordu. “Adın ne?” dedim çocuğa.“Mutlu” dedi.“Ne güzel ismin varmış.” dedim.“Ben seçtim.” dedi.“Nasıl yani?” dedim.Gözlerimin içine baktı,Sessizce gülümsedi:“Öyle işte!” dedi.“Sana top alayım mı?” dedim.“Çikolata daha iyi.” dedi.“Bekle” dedim.Tekrar markete girip çikolatayı aldım,Çocuğa uzattım:“Al bakalım…” O sırada evin kapısı açıldı,...

Bu trajik hayat hikâyesini, şimdi sizin yapacağınız gibi okumadım ben; bir kısmına bizzat şahit oldum. Sevgili teyzemin vefatından sonra ailem, anneannemin isteğiyle kederini yüreğine gömdü. Onlara göre her şey bitmişti ve artık herkes susmalıydı. Yapılacak her haberin, konuşulacak her sözün teyzemi kabrinde rahatsız edeceğine...