Romans

Bazen sahne sanatçısı gibi hissederim kendimi. Seyircilerin huzuruna çıkan bir sanatçı sahneye nasıl hazırlanıyorsa, ben de aynı titizlikle hazırlanır ve öyle çıkarım hastalarımın karşısına. O nedenle haftanın belli günlerinde çalışmam. Her gün bu yoğunlukta çalışırsam hem performansım düşer hem de kendime ayıracak hiç zamanım...

"Haklı olmak değil, mutlu olmak istiyorum." Arda Erel, ilk romanı Sarsıntı ile okurlarını derin bir aşkın doruklarına çıkarıyor; geçmişin, şimdinin ve geleceğin kusursuz birlikteliğini anlatırken, içsel yolculuklara bir ayna tutuyor. "Ben Derin. Takvime göre 28 yıl önce dünyaya geldim ama sadece anne karnından çıkmakla...

Sokak aralarındaki soğuk çeşmeler gibiydi hayatım. Faytonların önünde dili dışarıda, dört nala koşan atın yelesi gibi rüzgâra saldım tüm kederimi; savrulsun diye. Kendi kendime öğrendiğim bir şey var. Çaresizlikte bulduğum bir yol... Beni mutsuz eden, her şeyden yüzümü çeviremesem de gönlümü çeviriyorum. Gönlü görmezse,...

Avına av olan bir avcının hikâyesi... İnsanoğlu ilk çocukluk yıllarında yaşadıklarından çok etkilenir. Henüz tam ortaya çıkmamış bir heykel gibidir o; hayat da onu ince ince şekillendirmeye çalışan usta bir heykeltıraş... Alır eline keskiyi, usul usul oyar. Ama bazen keskiyi öyle bir savurur ki,...

Hüzün, insana has bir duygudur ve bizim ülkenin insanları hep biraz hüzünlüdür. Gülene değil, ağlayana, üzülene daha yakın hissederiz kendimizi, çünkü bizim de geçmişimizde neşeden çok hüzün vardır. Hikâyenin de hüzünlü olanı daha tanıdık gelir bize, sanki içinde bizden bir şeyler vardır...   Mazoşizmin...

İsmail Zorba’nın, gerçekten “demini almış ömründen” dökülen gözlemlerini, anılarını ve tespitlerini sanatkâr üslubuyla terkip etmiş olduğu kitabını doya doya, bıkmadan ve usanmadan okuyacaksınız. Prof. Dr. İlhan GENÇDüzce Üniversitesi Rektör Yardımcısı Hayatı, tabiatı ve insanı anlamaya çalışan bir edebiyat öğretmeninin; yüreğinin en derin köşelerinde ince...

Aşk-ı Muhabbet Fikir dünyamızı kelimelerle inşa ettiğimiz doğrudur. Ya hisler dünyasını nasıl oluşturuyoruz? Tabii ki kelimelere hisler yükleyerek. Serinin birinci kitabında kelimelerin nasıl üretildiği, nasıl değiştiği anlatılmıştı. İkinci kitapta kelimelere yüklenen hissiyatlara dikkat çekildi. Stres, emoji, mektup, harman, hürriyet ve aşk derken hangi hisler...

Hayatın içindeyiz, değişimin merkezinde!“Ne çare ki zaman akıp gidiyor ve biz de onun peşinden sürükleniyoruz. Peşinden sürüklendiğimiz bu hayat neden bizi geçmişten koparır ki? İçinde yaşadığımız şehirler sürekli yönlerini değiştirmek zorunda mı? Aklını gündelik akımlardan koruyamayan insan, yaşadığı şehri nasıl koruyacak? Cesametli binalar mimari geleneğimizle...

tıraşsız yüzümdeki gümüş çivileri parlatıyor epeydir,parmaklıklardan süzülen ay ışığı.gecenin gündüzden farkı yok;gece, gün ışığının hayali içimde,gündüzse mehtabın…akşamüstleri gölgesi düşüyor alnımaumutları kafeslemiş parmaklık karelerinin.yeni bir hayatın müjdesi mi acaba,maltadan gelen hoyrat ayak sesleri?yoksa gülen yine duvarlarım mı olacakgölgemi saklayıp gecelere!

Tunus’ta başlayan Arap Baharı, “Ey Doktor, şimdi sıra sende…” sloganları ile Suriye sokaklarında halk ayaklanmasına dönüşerek kısa sürede ülkeyi iç savaşa sürükledi. Zalimlikte sınır tanımayan Devlet terörü, her an ve her yerde patlayabilecek varil bombalarıyla savrulan bedenlerin masumiyetini kızıla boyadı. Bazen elma kokusuyla geldi...

  "Yakaza Adamları"; metafizik ve stratejik sahalarda, okura yoğunluklu bir veri aktarımı yapmasına alışkın olduğumuz Hakan Yılmaz Çebi'nin kendi şahsî deneyimlerini taşıması bakımından bir ilk ve ondan beklenmeyen bir tarz! Askerlik yıllarına ait iç burkan hatıralar, şehitler, tuhaf vedalarla Hakk'ka uğurlanan dostlar, çocukluk ve...

…Her şey bizim için; mutluluk, hüzün, sevinç, hasret ve vuslat...Belki de yaşadıklarımızın hayatımızda önemli yer tutmasının nedenidir bunlar…Hasret olmadan vuslatın, hüzün olmadan mutluluğun kıymeti anlaşılmıyor. Kiminin hasreti bir anlık, kimininki bir ömür sürer. Vuslat sadece kavuşmak, ulaşmak değil…Vuslat, çektiğin hasretin bir armağanıdır aslında.Ve ‘çoğu...

Küçük akşam teknelerinin vapura yol vermesi, Nesrin’in gözünde mahalle uğurlamasını canlandırdı. Ne zamandır kendisini uğurlayan kimselerin olmadığının farkına varmıştı. Süreyya’nın bunu yapmasına imkân yoktu. Küçüktü. Annesi, kucağında Süreyya olduğu halde Nesrin’i evden yolcu ederken arkasından bakmazdı. Buruktu. Bülent ise kendisini yolcu etmekle meşguldü. Uzaktı....

Zamanın yavaş ilerlediği kendi halinde bir Anadolu kasabasında yaşayan sıradan bir lise öğrencisinin insanların tuhaf ve gülünç denebilecek halleriyle ilgili gözlemleri...İsmi meçhul öğrenci, günleri şaşırarak bir Pazar sabahı erkenden okula gider. Haliyle okulda kimse yoktur. Pazar sabahlarına has o boşluğu doldurmak, o günü yaşamak...

Bu kitapta zorluklar, hayal kırıklıkları ve umutsuzluğun umuda dönüştüğü bir hikâye var. Ruhu yıpranan, zor bir dönem geçiren, kendi kendinin doktoru olmaya çalışan… Kendi kozasını örmeye çalışan, yaptığı kozada açık pencere bırakıp pencereden dışarıyı seyrederek çıkmasını bilen bir kelebeğin hikâyesi belki de. Yedi günlük...

Laciverte dönmüş gecenin karanlığında saklanan bir yıldız gibiydi aşk. Gözlerinin önünde parıldarken farkına varmadılar. "Sen…", dedi. "Sen, benim için sadece ‘sen' değilsin! Sen, beni tamamlayan bir öznesin. Ve benim tek sen'im, sen'sin!" "Ben…" dedi. "Ben olduğumu sanırdım.Yalnızken sadece kendimle olduğuma inanırdım. Ve kendimle varoluşumun...

Ömür bir musikidir.Çığlıkla başlayan bu melodi,mırıltılarla ve ninnilerle sürer.Sonra cıvıltılar karışır,alkışlar karışır,derken müzik coşar,parça baş döndürücü bir ritme dönüşür.Ardından fark ettirmeden düşer müziğin temposu.Ritim ağırlaşır,sonunda bir yaz semaisi olur.İniltilerle sayıklamalarla yavaşlar…yavaşlar…ve susar. En son bir sela sesi ile musikinin bittiği ilan olunur. Yaşamak ise...

Suyun moleküler yapısı çok önemli. Suyun her bir hafıza hücresinde 440.000 bilgi hücresi var. Ve her bir bilgi hücre, etrafındaki bütün bilgileri depoluyor. Dağın zirvesindeki kaynak suyu, enerjisel açıdan normal çeşme suyundan kırk bin kat daha güçlü. Böyle bir su, insan vücudunu ve bütün...

Koyuverdi yapraklarım. Şimdilerde değil sert rüzgarda, birinin nefesinde bile yıkılacak kadar güçsüzüm. Evladını, daha dal vermemiş gönül fidanını toprağa vermiş ve her geçen mevsim acıyı hasat eden bir anneyim. İpek sokağında döktüm yapraklarımı. Eskişehir’den İzmir’e kadar bir yaprağım kaldı bu dalda. O da kendi...

giderim… ardımda bir ayak izi olur suretim. tanınmaz olurum şehrimde, belirsizleşir kimliğim...   giderim… kalırsam vururlar çünkü, yarımlanır yüreğim. içim çekilir ve her lodosta kurur gözlerim…   giderim… oturuşum kalkışım zarardır, yürüyüşümle bulanır çöllerim. mevsimlere vururum gövdemi, gittikçe durulur zihnim…